Wieczorna jazda na północ - again

Środa, 20 czerwca 2012 · dodano: 20.06.2012 | Komentarze 0

Duchota i robota nie dają żyć. Rezygnujemy z Bartem z zaplanowanej dłuższej, popołudniowej wyprawy i czekamy aż trochę się schłodzi. Po 20 robimy krótki wypad na północ: Witkowice, Bibice, obie Garlice (tu spotykamy zaszytego w trawie Kubaka, który właśnie je kolację :)). Kubak wysyła nas na fajny singiel w wąwoziku. Wracamy przez Bibice, Węgrzce i od Batowic do domu. Ciągle mało mi jeżdżenia, z chęcią zrobiłabym drugie tyle. Mam wrażenie, że po Sielpi coś się "odetkało". Jest siła, jest chęć, jest motywacja do jeżdżenia. Tylko maratony jakoś przestały cieszyć...?

Pytanie za 100 punktów - do jakiej miejscowości wjeżdżamy?


Bławatkowe pola

#4 SLR -maraton w Sielpii, czyli jazda na orientację

Niedziela, 17 czerwca 2012 · dodano: 18.06.2012 | Komentarze 0

Maraton, który na długo pozostanie w mej pamięci, jako pokaz tego, jak maratonów się nie organizuje.
Zaczyna się dobrze - startujemy o 11 i ruszamy trasą fan, za biało-niebieskim oznaczaniem w sielpiańskie lasy. Trasa wiedzie przez Piekło, niedaleko Małachowa do Cisownika, wszystko w lesie. Jedzie mi się średnio, mam już trochę dosyć korzeni i piasku, zwłaszcza w upale dochodzącym do 36 stopni. Wczorajsza czasówka też zostawiła ślady w mięśniach. Toczę się na znacznie niższym tętnie niż w sobotę, ale staram się nie odpuszczać. Mijamy bufet w Cisowniku (szkoda, że tylko jeden!), z rewelacyjną, mega-pozytywną obsługą. Pomykamy dalej.

Na 40-41km spotyka nas niespodzianka - niebieskie oznaczenie trasy fan znika, a zostaje tylko Masters -zielone. Krążymy dłuższą chwilę zdezorientowani po okolicznych ścieżkach i już decydujemy się jechać za zielonymi, kiedy wyjeżdża stamtąd jeden z zawodników pytając gdzie idzie trasa fan. I mówi nam, że przejechał spory fragment za zielonymi, ale niebieskie się nie pojawiają. Powoli dojeżdżają następni. Krążymy w kilka osób po ścieżkach i znajdujemy trasę oznaczoną na niebiesko, tyle, że... jest odgrodzona taśmą biało-czerwoną, jako niewłaściwa. Pamiętają układ z mapy wszystko się jednak zgadza - przekraczamy taśmę i jedziemy za niebieskimi znakami. Mamy jednak przeczucie, że coś jest nie tak - na piasku są tylko pojedyncze ślady rowerowych opon. Podjeżdżamy pod wczorajsze skałki i tam napotykamy znudzonych ratowników. Ci z zaskoczeniem pytają nas z jakiego dystansu jesteśmy i co tu robimy. Okazuje się, że zostali tu wysłani by zabezpieczać korzenny zjazd z góry, ale po pewnym czasie otrzymali informację, że trasa jednak nie będzie tędy przebiegać. Już wiemy na 100% że coś jest nie tak - lajtowym tempem zmierzamy do domu, już nie ma się o co ścigać. Wjeżdżamy na metę i idziemy do biura wyjaśnić sprawę znikającej trasy fan. Zaskoczenie jest duże, ale pracownicy obiecują wyjaśnić ten problem. Wracamy po jakimś czasie i wtedy się zaczyna.

Okazuje się, że organizator tak oznaczył trasę, że większość dystansu Fan pojechała za zielonymi strzałkami dla masters, skracając trasę w stosunku do mapy o jakieś 5km, my natomiast pojechaliśmy zgodnie z tym co było zaplanowane na mapie. Jak tylko okazało się, że większość wyścigu fan jedzie po znakach dla masters, organizator postanowił zmienić trasę w trakcie trwania wyścigu i uznał wyniki ze skróconej trasy za obowiązujące. Co z nami zrobić- tymi którzy przejechali właściwą trasę - nie wiedziano. W każdym razie zaproponowano mi odgórnie, uznaniowe odjęcie 30 minut od uzyskanego wyniku (dlaczego 30 a nie np. 20 lub 50?), co jasno i dobitnie pokazało mi, że cały system pomiaru czasu jest bez znaczenia, a wiele można załatwić protestując przy zielonym stoliku. Bardzo tutaj chcę podziękować dwóm pracownikom, z którymi rozmawiałam, i którzy czynili wszelkie starania żeby problem jakoś rozwiązać - Panu odpowiedzialnemu za oznaczenie trasy i Pani która wydawała chipy. Nasza dyskusja niestety skończyła się awanturą po wkroczeniu do niej organizatora, który potraktował nas jak leszczy i petentów, by na koniec rzucić dwa banknoty na stół z komentarzem, że trzeba było mówić, że chodzi o kasę. Tyko niestety Pan Organizator nie zrozumiał, że tu nie chodziło o kasę, a o zasady, które sam ustalił zapisał w regulaminie i które pozwalają nam - zawodnikom ścigać się z poczuciem zasad fair play.

W efekcie wyszło na to, że przejechaliśmy całą trasę wyznaczoną przez orga i zostaliśmy wykreśleni z listy wyników. To nie pierwsza taka wpadka z oznakowaniem tras na SLR-ze w tym roku, odsyłam chociażby do bloga Bulego i nie pierwsze różnice między wynikami nieoficjalnymi i oficjalnymi (kto był, ten wie). To wszystko, w połączeniu z zachowaniem Orga dla mnie stawia pod znakiem zapytania sens startów w SLR-ze. Sielpia była z pewnością ostatnia, mimo, że mam zapłacone jeszcze dwie edycje. Pozostał duży niesmak.

Przejechana mapa z garmina - track trasy


i mapa ze strony organizatora

Sielpia - czasówka

Sobota, 16 czerwca 2012 · dodano: 18.06.2012 | Komentarze 0

Początek rowerowego weekendu w Sielpi, czyli czasówka. Przyjeżdżamy późno i startujemy jako jedni z ostatnich. Cieszę się na indywidualną czasówkę - w końcu nie będzie problemów z blokowaniem trasy i wyprzedzaniem. Ruszam ostro, jednak już pierwszy zakręt na piasku temperuje moje zapędy - spada mi łańcuch. Przez chwilę myślę, że zerwany (widmo Woli Filipowskiej ciągle wisi nade mną), jednak to tylko zrzutka. Zakładam i wtedy mija mniej pierwszy zawodnik startujący 30 sek. po mnie.

Trasa jest właściwie płaska (na 24km wychodzi tylko 122m przewyższenia), jednak korzenie i pasek dają popalić. W połowie zaczynają mnie boleć nadgarstki i mięśnie rąk. Na szczęście druga połowa trasy jest lepsza i faktycznie zaczyna wyglądać jak jazda po lesie, a nie babranie się w piaskownicy (i bagnach). Zjeżdżam fajny korzenny zjazd (yes!) i pomykam do mety. Mimo, że zajmuję dopiero 6 miejsce w kategorii, jestem zadowolona. Jest kolejny "rekord" w tym sezonie - najwyższe tętno średnie podczas wyścigu, na poziomie 91%. Już niedługo nie będzie co bić.. ;-)



Wywieszenie wyników nie obywa się bez drobnych awantur, po których zdyskwalifikowani zostają dwaj pierwsi uczestnicy (z powodu zbyt szybkiego przejechania trasy). Niestety, oszukiwanie jest możliwe - na trasie nie ma żadnego punktu kontrolnego, a indywidualna jazda pozwala bez zauważenia zniknąć i pojawić się w innym miejscu. W ramach przygotowania do następnego dnia wyleguję się na plaży w chłodnym wiaterku znad jeziora. A potem chłopaki nic się nie stało i do spania.

Mapa trasy z garmina

"Lajt" do Ojcowa z Zielonymi

Niedziela, 10 czerwca 2012 · dodano: 10.06.2012 | Komentarze 0

Lesław ogłasza niedzielny lajt do Ojcowa, więc zabieramy się z Bartem. Ma być terenowo i lajtowo, w rzeczywistości wychodzi dobry trening. Lesław pokazuje kilka fajnych miejscówek, dobrych do treningu techniki, które muszę odwiedzić na spokojnie w jakieś popołudnie. Pomykamy przez okolice Fortu Batowice, Lasek Witkowicki i później czerwonym do Ojcowa. Odbicie w górę, zjazd i lądujemy w Sąspowskiej. Akurat łapiemy się na jakąś orkiestrę i cheerliderki. Chwila przerwy na izotoniki i zmykamy do KRK. Po drodze zaczyna padać, ale na szczęście tylko straszy.

Dobry trening, chociaż nie te dwa dni po zatruciu, bo już nie wiem co jeść, a czego lepiej nie ;-)

Zielony peleton


Pompony w górę!

Niepołomickie wariacje

Piątek, 8 czerwca 2012 · dodano: 09.06.2012 | Komentarze 0

Miał być lajtowy wypad i ... wyszło prawie 70km tak dobrze się jechało. Wycieczka z Bartem doliną Wisły do Niepołomic i później wjazd od Batowic do Krakowa. Kilka ładnych kościółków, dworów i widoczków po drodze. Tempo idealne - tlenowe, pogoda boska (powyżej 30 stopni, chociaż duszno).

Branice


Wały Wiślane pod Niepołomicami


Spineczka się sprawdza, chociaż mam wrażenie że łańcuch nie chodzi idealnie.

Chętnie powtórzę w jakieś wolne popołudnie :)

Niedziela awarii

Niedziela, 3 czerwca 2012 · dodano: 03.06.2012 | Komentarze 0

Początek dnia zaczął się obiecująco - czyli wyścigiem Tour de UEK. Nie mam przekonania co do sensu startowania, ale Bart mnie przekonuje, że blisko i że fun więc jadę. Już na linii startu zastanawiam się, co ja tu robię? Obok cztery dziewczyny, wszystkie profesjonal, a kategoria jedna - open. Tak jak przypuszczam kończę na 5 miejscu - dostałam 3 minuty w plecy na 10 km, ale przynajmniej nie dostałam dubla.

Tour de UEK


Pomykamy do domu coś przegryźć i kierunek - Wola Filipowska, rajd rekreacyjny. Podjeżdżamy pociągiem do Zabierzowa (czas, czas!) i stamtąd przez Puszczę Dulowską lecimy do Woli. Ciężko mi się kręci, mięśnie jeszcze czują UEK, glikogenu brak i jeszcze zaczyna padać.

Krajobrazy okolic Kleszczowa


Do Woli docieramy kilkanaście minut przed końcem zapisów, dopisujemy się i ruszamy z grupą. Jest fajnie, ładne tereny i do tego absolutnie odjechana atmosfera. Na jednym z postojów, na którym czekamy na dojechanie reszty grupy jeden z przewodników wyjmuje harmonijkę o zaczyna grać. Odlot. Dojeżdżamy pod stadion w Zalasie i tam pod 50m asfaltowej górki zrywam łańcuch. Niby dobrze, że nie na maratonie i nie w szczerym polu, ale... Rajd się dla nas kończy, a łańcuch okazuje się ciężkim orzechem do zgryzienia. Na tyle ciężkim, że skuwacz kończy swój żywot w męczarniach. Na szczęście Pan Prezes Stadionu ma odpowiedni equipment. Na progu jakiejś pakamery pięknie i szybko, przy pomocy młotka i kombinerek ratuje moje rowerowe popołudnie. Jego tekst: nie mam okularów i łup młotkiem tuż przy palcach kolegi - bezcenne!

Tak czy inaczej, łańcuch wytrzymuje do KRK. Rajd już nam odjechał, ale ruszam Z Bartem i Konradem w drogę powrotną, szlakami Skandii przez Puszczę Dulowską do domu. Jest po prostu super, świetne jeżdżenie. Po drodze zatrzymujemy się w sklepie w Brzoskwini, koło kościoła. Ekspedientka nie dość że przekraja nam bułki do sera, to jeszcze wynosi trzy krzesła. Siedzimy jak królowie (i królowe) :) i spożywamy namiastkę obiadu. Z pewnością jeszcze tam się zatrzymamy!

To jednak nie koniec nieszczęść. Na Balickiej Bart łapie kapeć (kolec - pozostałość po skale kmity) a na ok 2km przed domem zaczyna padać. Idealnie wpasowaliśmy się w okienko pogodowe. Należy się pizza i piwo! Szkoda, że jutro poniedziałek....

Drogowskaz w Puszczy Dulowskiej


Szlakami Skandii

SLR Nowiny

Niedziela, 27 maja 2012 · dodano: 27.05.2012 | Komentarze 0

Maraton w Nowinach, dystans FAN. Jeszcze przed startem zaczynam się bać przewyższeń - po raz pierwszy pojadę tak "górzysty" maraton, czy dam radę? Zrobione w Świebodnej wyniki pokazują, że raczej tak, ale gdzieś z tyłu głowy ta niepewność się plącze i przeszkadza w koncentracji.
Na miejsce dojeżdżamy bez problemów, odbieramy czipy i spokojnie się rozpakowujemy. Rozgrzewki prawie nie ma - ustawiamy się w drugim sektorze, żeby mieć dobre miejsce. Tętno mam wysokie - 2,4-2,7, strach ma wielkie oczy.

Początek zaczynam słabo, zresztą frustrujące są zatory, gdzie trzeba czekać na swoje miejsce na singlu, a czołówka odjeżdża w siną dal. Pierwszy zjazd jest kiepski - cały czas blokowani nie możemy z Bartem nadrobić na tym, co idzie nam najlepiej. Drugą górę podchodzę, głowa daje znać o sobie i odpuszcza dopiero po kolejnych zjazdach, gdzie udaje mi się łyknąć kilku facetów. Całkowicie euforycznie robi się po ostrym zjeździe, który wszyscy sprowadzają - zjeżdżam go w całości i to jest właśnie zrealizowanie planów na ten maraton.

Kolejne kilometry lecą mi błyskawicznie - jak na skrzydłach dobijam do bufetu i jadę dalej. Po 20 km odzywa się kręgosłup i jazda przestaje być taka super przyjemna. Usiłuję go trochę porozciągać, ale kiepski to ma efekt. Będzie mnie bolał do końca. Drugi bufet pojawia się szybko i dla mnie na tym maraton mógłby się skończyć. Kolejne kilometry są już męczące. Ostatnią górę właściwie podchodzę i prawie nie mam siły pchać roweru. Gdybym nie wiedziała, że to finisz, usiadłabym na odpoczynek. Tętno pozostaje wysokie, a prędkość średnia drastycznie spada - o kilkadziesiąt %. Co się dzieje?

Finisz z czasem 3:39 to okolice 7-8 miejsca w kategorii K2 (za trzy lata w K3 byłabym trzecia..). Mimo, że nie ma wyniku w postaci "pudła" jestem bardzo zadowolona z tego maratonu. Po pierwsze udowodniłam sobie mega :) Po drugie pojechałam bardzo mocno - średnie tętno wyszło 86%, max 99%. Po trzecie udało mi się rozłożyć siły na całość (chociaż końcówka była już katorgą). Po czwarte treningi techniki przynoszą efekty - rower zachowywał się wzorowo, a ja miałam przekonanie, że to wszystko zjadę. I zjechałam. Bardzo duży plus za świetne oznakowanie trasy i dobrą organizację. Tylko makaronu było mało! :)

Tak, czy inaczej należy się browar :)

GPS


Tętno

Dolina Wisły

Środa, 23 maja 2012 · dodano: 24.05.2012 | Komentarze 0

Popołudniowa wycieczka z Bartem. Podjeżdżam po niego do pracy i ruszamy wałami w kierunku Tyńca. Dzisiaj w planach okolice Czernichowa. Jest duszno i gorąco, mam nadzieję, że nie złapie nas jakaś burza. Pomykamy do Piekar i Rącznej nad brzegiem Wisły (czerwonym i niebieskim rowerowym) - jest piaszczyście, momentami muszę prowadzić. Przed Czernichowem krótka przerwa na lody i wodę i śmigamy na północ jakimś szlakiem konnym. Śmierdzi niemożliwie i to nie tylko przy dwóch mijanych chlewach... Zdegustowani, z Czułówka zamiast do Doliny Mnikowskiej lecimy asfaltem na Mników, Morawicę i stamtąd do Balickiej. Ostatnie 10 km czuję dobrze mięśnie w udach - wtorkowy trening zrobił swoje. Po drodze kupujemy bułeczki na kolację i przytroczone do pasa (i wzbudzające zainteresowanie przechodniów) dowozimy do domu. Bardzo przyjemna trasa i fajne widoki, żeby tylko tego smrodu nie było...

Kapliczka na polach


Opactwo w Tyńcu z drugiego brzegu Wisły


Przez pola ku słońcu ;-)


Reklama dźwignią handlu!

MTBO Świebodna

Sobota, 19 maja 2012 · dodano: 20.05.2012 | Komentarze 0

IX Harce rowerowe w Świebodnej, czyli rajd na orientację na Podkarpaciu. Ruszamy z Bartem jako pierwsza para, początek jest obiecujący - lecimy szybko asfaltami do pierwszego punktu (2), znajdujemy go bez problemu. Podobnie jest z następnymi dwoma (1 i 5)- tempo mamy dobre, bo kolejni (startujący co 2 minuty) nie doganiają nas, mijamy ich na zjazdach z punktów. Drobny błąd za 5 punktem kosztuje nas trochę czasu, ale dzięki temu unikamy podchodzenia bardzo błotnistym polem, którym zjeżdżamy. Zaliczamy 11, 3 i 4 i wpuszczamy się na zielony szlak do 9, który okazuje się jednym wielkim bagnem. Po drobnym chaszczowaniu ;-) dostajemy się na 9, okazuje się, że jesteśmy pierwszą parą, która dojechała.

Droga się poprawia, lecimy do 7, gdzie spotykamy z przeciwka wesołą gromadkę z Haliną i Skorpionem. Siódemkę znajdujemy łatwo, jest przy drodze. Kolejny na trasie jest punkt 8 - środek lasu, ale nie opłaca się go odpuścić - "kosztuje" aż 2 godz karne. Również i ten znajdujemy zaskakująco łatwo, po prostu wyjeżdżamy na niego całkiem fajną, szutrową drogą.

A potem przychodzi czas na ułańską fantazję - przecież na pewno się da przejechać lasem do 10. Początek idzie zgodnie z planem, a potem się zaczyna... ścieżka znika. Kluczymy trochę po lesie, przedzieramy się przez chaszcze, które robią się coraz gęstsze. Wiemy, że schodzimy za bardzo na południe, ale nie opłaca nam się wracać. drzemy przez las na dół, przenosząc rower przez zwalone drzewa i maliny nie do przejścia. Po chwili mamy łydki w czerwoną szachownicę. Decydujemy zejść do potoku i nim spróbować dotrzeć do jakiejś drogi. To dobry pomysł - Ruszelczycki Potok jest płytki i da się nim zjechać. Lądujemy w Ruszelczycach i zaliczam zgon. Decydujemy o odpuszczeniu reszty i w Babicach robimy wylegiwanie się na ławce w parku z popasem. Później wracamy prostą drogą do Świebodnej, omijając kolejne niedalekie punkty - trochę żal, ale marzę tak naprawdę tylko o odpoczynku - głowa nie przestaje boleć pomimo dwóch panadoli. Zaliczamy jeszcze 16 w Jodłówce przy leśniczówce i przy sanktuarium, na skróty zjeżdżamy do szkoły. Mieścimy się idealnie w czasie - wychodzi 5:54 przy 6 godzinnym limicie.

Okazuje się później, że nie było aż tak źle - załapujemy się na drugie miejsce w mixach, przed nami tylko drugie zielony team - Skorpion z Haliną, obrońcy tytułu z zeszłego roku...

Przed startem


Krajobrazy Podkarpacia


Szukamy 10 punktu...


Mapa Harców

Fantastyczne popołudnie

Czwartek, 10 maja 2012 · dodano: 10.05.2012 | Komentarze 0

Fantastyczne popołudnie. Wczorajszy pomysł żeby podgonić z robotą i zrobić sobie wolne dzisiaj popołudniu był super. Zbieram Barta z pracy na Salwatorze i śmigamy wałami w kierunku jakiegoś lasu. Nie wzięliśmy mapy więc jazda na czuja. Na szczęście pamiętam coś z nocnych jazd z Axim i docieramy bez problemów do Liszek, a potem do Morawicy. Te tereny znamy lepiej - wracamy na weekendową trasę w okolicach Skały Kmity, Brzoskwini i Aleksandrowic. Obowiązkowo Wąwóz Zbrza, tym razem pod górę. Dojeżdżamy do Zabierzowa i kierujemy się na Brzezie, Tonie, Zielonki, żeby wjechać od północy do miasta. Wycieczka świetna - oderwanie od codziennego kieratu i fantastyczna dyspozycja. Żałuję, że nie jadę dzisiaj maratonu - podjeżdżam wszystko, mam ciśnienie na rywalizację i mocne kręcenie. I do tego głowa współpracuje. Wygląda na to że choroba została tylko wspomnieniem. Ostrzę sobie zęby na najbliższe Cyklokarpaty...

Widok z podjazdu pod Brzoskwinię w Aleksandrowicach


Okolice Witkowic